Sunday, February 19, 2006

Frenemies

Oι εβδομάδες που ακολούθησαν ήταν δύσκολες. Μερικές μέρες, μάλιστα, ήταν εξαιρετικά δύσκολες.
Στο σπίτι η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστη. Ξυπνούσα το πρωί και αφουγκραζόμουν τους θορύβους για να δω αν ξύπνησαν η συγκάτοικος μου και η μητέρα της. Αν άκουγα ησυχία, σηκωνόμουν βιαστικά και μέσα σε λίγα λεπτά είχα ήδη φύγει από το σπίτι. Άλλοτε δεν έβγαινα από το δωμάτιο μου αν δεν έφευγαν εκείνες πρώτα. Τα βράδυα τα περνούσα κλεισμένη στο δωμάτιο, πολλές φορές πνιγμένη από την ίδια την πίκρα του σπιτιού. Μιλούσαμε πολύ λίγο πια και πολλές φορές η μητέαρ της συγκατοίκου μου, με το άλλοθι της ηλικίας και της γνώσης που σέρνουν πίσω τους τα χρόνια, μου μιλούσε για τον Λάζαρο με λόγια υποτιμητικά. Με ‘συμβούλευε’ για τους λάθος χειρισμούς μου και τη ζωή μου που ήταν πολύ νωρίς να καταστρέψω. Δεν φαντάζεστε πόσο δύσκολο είναι να αναχαιτίσεις μια γυναίκα που πιστεύει πως στη ζωή μας υπάρχουν μόνο δυο ρόλοι: αυτού που εκμεταλλεύεται και αυτού που τον εκμεταλλεύονται. «Η αγάπη και η τρυφερότητα είναι συναισθήματα που φθίνουν γρηγορότερα απ’όσο θέλουμε. Γι’ αυτό καλό είναι να είμαστε στην μεριά των κερδισμένων» έλεγε. Όλες αυτές οι κουβέντες ξεπερνούσαν τα όρια πολλές φορές. Όλα λέγονταν ‘με το γάντι’. Δυστυχώς όμως δεν χρησιμοποιούσαν γάντια όταν δεν ήμουν παρούσα. Και δεν θεωρούσαν απαραίτητο να μιλούν πάντα διακριτικά.
Στον Λάζαρο έλεγα ψέματα πως όλα ήταν μια χαρά. Του έλεγα πως βγαίναμε βόλτες και έμενα μόνη στο σπίτι. Του έλεγα πως πηγαίναμε σινεμά όλοι μαζί κι ας ήμουν συνήθως μόνη. Ψέματα πολλά. Ήταν όμως τα πιο ευχάριστα της ζωής μου. Ο Λάζαρος με αγαπούσε πολύ κι αυτό το γνώριζα. Δεν έβρισκα λοιπόν ένα σοβαρό λόγο γιατί θα έπρεπε να τον επιβαρύνω με τα δικά μου προβλήματα, τουλάχιστον στο βαθμό που μπορούσα να τα διαχειριστώ. Όσες φορές και αν το αρνήθηκα, ήξερα πάντα πως εγώ με τον Λάζαρο είχαμε πολλά εμπόδια μπροστά μας – αν και ομολογώ πως η παρούσα κατάσταση στο σπίτι ήταν κάτι αδιανόητο. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούσα καθήκον μου να κρύβω τις πληγές και να κρατώ μυστικές τις μάχες μου. Κι ας φαινόταν πως όλα έρχονται εύκολα στη ζωή μου. Κι ας φαίνονταν όλα απλά και άδικα σε σύγκριση με τους αγώνες των άλλων. Εγώ ήξερα και αυτό είχε σημασία.
Η μαμά της συγκατοίκου μου έμεινε μαζί μας 20 μέρες. Αρκετό διάστημα για να αποξενωθούμε με τη φίλη μου. Λίγες μέρες μετά ήταν προγραμματισμένο να έρθει ο αρραβωνιαστικός της. Ένα ταξίδι που σχεδίαζαν μήνες κι εκείνη το περίμενε με απερίγραπτη χαρά. Σαν το τελευταίο πράγμα στον κόσμο. Δυστυχώς, όμως 5 μέρες νωρίτερα της ανακοίνωσε πως είχε πολύ δουλειά και δεν θα μπορούσε να μας επισκεφτεί τελικά. Έκλαιγε δυο ολόκληρες μέρες.
Την Τρίτη μέρα, δεν έκλαιγε αλλά δεν ήταν και πολύ καλύτερα. Η κακή διάθεση και τα νεύρα της επιδεινώθηκαν όταν το μεσημέρι, την ώρα που έτρωγε σ’ ένα εστιατόριο με τις κατά συνθήκη φιλενάδες της, γεμάτη χαρά την πλησίασα και της είπα πως την μεθεπόμενη το βράδυ, κι αφού ακυρώθηκε το ταξίδι του αρραβωνιαστικού της, θα ερχόταν ο Λάζαρος για λίγες μέρες!
Της πήρε μερικά δευτερόλεπτα να βρει ξανά τη μιλιά της (και το χρώμα της). «Να ξέρεις πως αυτή τη φορά δεν θα φύγω από το σπίτι», μου γάβγισε και σηκώθηκε από το τραπέζι.

16 Comments:

Blogger nonplayer said...

Σουζάκι, εδώ σε βρίσκω λίγο off. Από τη μια μας λες ότι σε στενοχωρούσε η κατάσταση με τη φίλη σου, από την άλλη πας και της πατας τον κάλλο... Δεν έλεγε, αυτό!

3:01 PM  
Blogger Souzi Grammatikou said...

Δεν έχεις και πολύ άδικο, Μαίανδρε. Από τη μια, ο Λάζαρος ήθελε ούτως ή άλλως να έλθει αλλά η παρουσία του αρραβωνιαστικού τον απέτρεπε. Οπότε, όταν ακυρώθηκε το ταξίδι του το είδαμε σαν μια ευκαιρία.
Από την άλλη, η φρικτή συμπεριφορά τους όλο εκείνο το διάστημα δεν μου άφηνε περιθώρια να νιώσω τύψεις.

3:18 PM  
Anonymous Anonymous said...

Στις πραγματικές φιλίες αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν, από καμμία πλευρά όμως. Έτσι λοιπόν η συγκεκριμένη σχέση μου φαντάζει περισσότερο για μια συμβατική συγκατοίκηση κι όχι μια δυνατή φιλία.

1:40 AM  
Blogger snikolas said...

Τα νεύρα τεντωμένα και από τις δύο πλευρές, η κάθε πλευρά βυθισμένη σε δικές της αγωνίες αλλά και οπτική της πραγματικότητας. Που να δώσεις άδικο και που να δώσεις δίκιο;

4:14 AM  
Blogger Chrisa said...

Souzi μου και εγώ εδώ σε αυτό το post σε βρήκα λίγο off. Νομίζω πως εκείνη την εποχή πίστευές πως υπήρχες μόνο εσύ και ο Λάζαρος και είχες ξεχάσει πως υπάρχουν και άλλοι γύρω σου. Απορώ γιατί περίμενες καλύτερη αντιμετώπιση από την φίλη σου αφού και εσύ δεν της είχες φερθεί σωστά!
Πιστεύω πως δεν φέρθηκες και πολύ καλά στην φίλη σου και επίσης δεν μου άρεσε ο χαρακτηρισμός πως "γάβγισε"... Νομίζω πως τότε ο έρωτας σε είχε πάρει και σε είχε σηκώσει!!!

Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκες με αυτά που έγραψα...

6:47 AM  
Blogger Idάκι said...

Νομίζω πως ξέρω τι εννοείτε με τον όρο off... αλλά διαφωνώ.

Ζούσες τον έρωτά σου, για τον οποίο κάποιες θεώρησαν ότι πρέπει να έχεις τύψεις επειδή βρέθηκαν σε δεύτερη μοίρα - ακόμη κι αν έδινες βάση στην άποψη της φίλης σου, το ότι άφησε τη μητέρα της να ανακατευτεί και επιπλέον μιλούσαν για σένα πίσω από την πλάτη σου με σκοπό να ακούσεις ξεκάθαρα την glove-naked γνώμη τους, κατέστρεψε κάθε αξιοπιστία. Λογικά και κάθε διάθεση να είσαι εσύ διακριτική μαζί της. Αλήθεια, ήρθε να σου πει ότι ακυρώθηκε το ταξίδι του δικού της μόνη της, ή το έμαθες ρωτώντας;

Τουλάχιστον το δίδυμο φίλη+μαμά δεν πίστευαν ταυτόχρονα ότι εσύ θα κατέστρεφες τον Λάζαρο με την ασφυκτική αγάπη σου, και δεν προσπάθησαν να προστατεύσουν KAI εκείνον με την ίδια μέθοδο... καταλαβαίνεις τι εννοώ. Δυστυχώς φονικά δίδυμα με διεισδυτικές μύτες υπάρχουν παντού, και καμιά φορά δεν τα παίρνεις χαμπάρι παρά αφού συγκατοικήσεις.

7:15 AM  
Blogger Souzi Grammatikou said...

Όλοι έχετε λίγο πολύ δίκιο. Θα ήθελα να παραδεχτώ πως ήμουν εγωίστρια και έφταιγα εντελώς για το ότι είχαμε απομακρυνθεί αλλά ξέρω πως δεν είναι εντελώς έτσι.
Θα ήθελα να της ρίξω όλα τα βάρη αλλά ούτε αυτό είναι δίκιο.
Όχι, Χρύσα δεν υπήρχε περίπτωση να παρεξηγήσω τα λόγια σου. Δεν υπάρχει περίπτωση να παρεξηγήσω τις κουβέντες κανενός σας. Μοιράζομαι μαζί σας μια ιστορία και έχω την απόλυτη βεβαιότητα πως όλοι μεταξύ μας είμαστε ενήλικες: και στη συμπεριφορά και στην ηλικία. Μπορείτε να γράφετε τη γνώμη σας απολύτως ελεύθερα.
Το πιο πιθανό είναι εξάλλου να έχετε δίκιο από μαι άποψη. Όπως τώρα. Κι εμένα δεν μου άρεσε η λέξη 'γάβγισε' αλλά η λέξη 'έφτυσε' είναι ακόμα χειρότερη. Ναι, είχα χάσει κάθε μέτρο με τον Λάζαρο και πράγματι αυτός ήταν το μόνο που με απασχολούσε. Ποτέ όμως δεν προσέβαλλα τη συγκάτοικο μου ή τη μαμά της, δεν τη μείωσα, ούτε διέκοψα τις εισερχόμενες κλήσεις του τηλεφώνου της (για το καλό της, φυσικά!).
Όπως λέει όμως και ο, πάντα ακριβής στα λόγια του, Νικόλας:

"...η κάθε πλευρά βυθισμένη σε δικές της αγωνίες αλλά και οπτική της πραγματικότητας. Που να δώσεις άδικο και που να δώσεις δίκιο;"

10:47 AM  
Blogger Gourouna said...

Η συγκάτοικος τώρα ζει ή χαρακώθηκε εκείνες τις μέρες;

11:15 AM  
Blogger KV said...

Sorry, Σουζάκι αλλά δεν βλέπω τον εγωισμό ...΄Η σχέση σας ήταν φιλική και -παρόλες τις τελευταίες εβδομάδες- με λίγη καλή διάθεση μπορούσε να ξαναγίνει. Όντως έπρεπε να καταλάβεις ότι την πείραξε κάτι που περίμενε πως και πως και δεν έγινε, αλλά άλλο τόσο έπρεπε να καταλάβει και εκείνη πόσο ήθελες να δεις τον Λάζαρο. Έπρεπε δηλαδή ο κόσμος να σταματήσει να γυρνάει επειδή κάτι πήγε στραβά;;;

[Άποψη υπό την επήρρεια του Feng Shui όπου αυτή η κατάσταση γίνεται και χωρίς τον Λάζαρο !!!]

1:59 PM  
Blogger vasvoe said...

Στο κάτω κάτω της γραφής ο αρραβωνιαστικός της ακύρωσε την επίσκεψη κι όχι εσύ. Με αυτόν έπρεπε να τα βάλει, αν ήθελε ντε και καλά κάπου να ξεσπάσει την απογοήτευσή της.

1:20 AM  
Blogger mauvais garçon said...

γκόμενες...

3:22 AM  
Blogger mauvais garçon said...

[στη συγκάτοικο πήγαινε -- μη σκίσετε τις κυλότες σας!]

3:27 AM  
Blogger Depsorama said...

Είναι πολύ πιο εύκολο σε μας που είμαστε απ' έξω να κρίνουμε ψύχραιμα και λογικά και να αποδώσουμε φταίξιμο και δικαιοσύνη.
Για μένα φταίγατε και οι δύο σας, ίσο μερίδιο στην ευθύνη: εσύ γιατί πάνω στον έρωτα σου, την έγραψες, αυτή γιατί από ζήλια που σε έχασε σου έκανε πόλεμο νεύρων, εσύ που της πάτησες τον κάλο πάνω στην χαρά σου αγνοώντας τον πόνο της, αυτή που μέσα στον πόνο της ξέσπασε πάνω σου με μικρότητα.

Αλλά Σούζυ ήσασταν πολύ μικρές, τι ξέρατε από έρωτα, από φιλία, από συμβίωση (αυτό δεν είναι η συγκατοίκηση;) απ'τη ζωή γενικά; Τα λάθη αυτά ήταν αναμενόμενα, και έχουν γίνει από όλους όσους ξέρω. Ελπίζω να τα ξεπεράσατε, και να είστε φίλες ακόμα. Αν όχι, δεν πειράζει, η σχέση που είχατε δεν παύει να είναι πολύτιμη και ας μην είναι πλέον.

7:55 AM  
Blogger Chaca-Khan said...

μπλα, μπλα, μπλα, μπλα..

Γράφεις πολύ ωραία : Όχι και πολύ παράλογο που σ΄ερωτεύτηκε 40άρης
εμένα πάντως (που δεν είμαι 40άρης) συνεχίζεις να με αγγίζεις post-το-post

Ελπίζω μέχρι το καλοκαίρι που θα κυλιέμαι στις αμμουδιές και δε θα υπάρχει οθόνη σε απόσταση που θα μετριέται με ΝΑΥΤΙΚΑ μίλια, να έχουμε φτάσει στο τέλος. (τέλος?)

3:15 PM  
Anonymous Anonymous said...

You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it Fuzzy floor mats Waterbeds long island ny Norton antispam 2004 activation crack Levis eyewear symptom of walnut allergy Celebrex harm Holmesa humidifier faq #39 s Htp paxil United kingdom lowest term life insurance rates Wedding invitations paper source

7:12 AM  
Anonymous Anonymous said...

I have been looking for sites like this for a long time. Thank you! computers graphics web templates dreamweaver 2004 maximum 401k contribution acura hartford connecticut buick regal supremes cheap ambien Retailer of vitamins http://www.vitaminsliquid2.info/recommend-vitamins-question.html Vitamin c pulver vitamin herbs Levitra discount presciptions chevelle vitamin r mp3 Dominique longline bras 8949 Ambien cr sleep walking Lexapro withdraw effects

8:08 AM  

Post a Comment

<< Home