Οι Κυριακές!

Το σπίτι που ζούμε με τον Λάζαρο είναι λίγο πιο έξω από την Αθήνα. Στην εξοχή. Μεγάλο κτήμα, με κότες, σκύλους, γάτες, περιστέρια, τον Λάζαρο και τον καυστήρα του πετρελαίου.
Ο Λάζαρος ξυπνά πάντα αχάραγα πίνει τον καφέ του στη κουζίνα και σκέφτεται τι νούμερο πρόκα θα καρφώσει στο κοτέτσι. Εγώ πάλι ξυπνάω αρκετά αργότερα γιατί ονειρεύομαι όλο το πρόγραμμα του 'Διογένη' και όπως καταλαβαίνετε μέχρι να κάνει encore η Πέγκυ Ζήνα έχει παέι 10 το πρωί.
Συνήθως ο Λάζαρος κάνει επίτηδες θόρυβο με κάποιο σβουράκι, χλοοκοπτικό ή ό,τι βρει πρόχειρο για να με ξυπνήσει. Εγώ ξυπνάω, νιώθω ενοχές που ο άλλος κάνει χαμαλοδουλειές και κατεβαίνω να πιάσω το ξεσκονόπανο. "Καλημέεεερα", λέω με γλυκύτητα ενώ ο Λάζαρος πασπατεύει ένα κοτετσόσυρμα. "Πήγαινε να καθαρίσεις το σπίτι των σκύλων και να ραντίσεις τις κότες γιατί πιάσαν ψείρες πάλι" μου αντεύχεται ο καλός μου. Καταβάθος με αγαπά αλλά σήμερα είναι Κυριακή και σε λίγες ώρες θα έρθουν οι φίλοι του, προσώπατα της καλής κοινωνίας που θα μας φάνε τα φαγητά, θα ανοίξουν το ψυγείο και θα με ταπεινώσουν για το ζαχαρούχο που τρώω με το κουτάλι της σούπας. Θα ξαπλώσουν στο κρεβατάκι μου και θα κουβεντιάσουν για εξαιρετικά ενδιαφέροντα θέματα όπως: τη βιολογική πατάτα, το βιολογικό μανταρίνι και τον χαλβά του Κοσμίδη (λατρεμένο και ανεξάντλητο θέμα).
Εγώ γενικά τους συμπαθώ αλλά μου μετράνε τις μπουκιές και με κοιτάνε απαξιωτικά που ακούω Καλομοίρα. Τις προάλλες θέλανε να φωνάξουν την αστυνομία γιατί τόλμησα να πω : "Kαλός ο Σαββόπουλος αλλά σαν τη Γιαγκούση τίποτε!". Τη μια κυρία, την κοντή μαιμού, την έπιασε το αυχενικό της και μαζί με τα λουκάνικα κατάπιε κι ένα κουτί μεσουλίντ. Ο Λάζαρος -που ώρες ώρες στερείται χιούμορ- για τιμωρία μου έκοψε το Fame Story για 10 μέρες.
Τις Κυριακές που έρχονται οι φίλοι του καλού μου, υποκρινόμαστε πως όλοι έχουμε ίδια ηλικία. Για την ακρίβεια πως όλοι έχουν μια ηλικία μ' εμένα που είμαι 29. Οι ηλικίες τους είναι πάνω από 40-45 αλλά αν τους φερθώ σαν σαραντάρηδες θα δείξω ασέβεια στις σιλικόνες τους.
Ο καλός μου δεν περνάει και πολύ καλά μαζί τους αλλά κάνει τα πικρά γλυκά, για άγνωστους λόγους μέχρι στιγμής. Χαίρεται όμως όταν τους έχει επισκέπτες γιατί είναι και καλός μάγειρας και πάντα προσπαθεί να τους εντυπωσιάσει με κάποια συνταγή του τύπου 'σουβλάκι γαρίδας τυλιγμένο σε μοσχαρίσιες γλώσσες'. Οι ψωριάρες θα το φάνε φυσικά και μετά θα πάνε για συμπλήρωμα στα Goody's.
Το βράδακι θα πέσουμε πτώματα στο κρεββάτι. "Ωραία δεν ήταν?", θα με ρωτήσει ο Λάζαρος.
"Μόνο ώραία? Και το τζατζίκι που ήταν γιαούρτι με τζίντζερ ήταν ωραίο και, η ψεύτρα η γριά που είπε πως την ώρα που γεννιότανε μπαίνανε τα τανκς στο Πολυτεχνείο και η φοβερή συζήτηση για τις κρέμες προσώπου από ρύζι", θέλω να απαντήσω. Αλλά ας όψεται ο έρως. "Ναι, αγάπη μου ήταν πολύ ωραία".